Absinthe Edouard (Jade)
Helfrich (02/24/05 om 17:32:34):
Ik heb te veel geopende flessen en wacht in ieder geval tot Markus 'm heeft (v.a. 1 mei).
Z.v.E (02/24/05 om 17:36:21):
Ik zit met hetzelfde probleem...
Het ziet er in ieder geval weer zeer aantrekkelijk uit.
cynic (02/25/05 om 23:15:35):
Dito :)
Door drinken dan maar! Nou tis dat het moet
sixela (02/26/05 om 17:35:52):
Je kan er in Antwerpen (of beter gezegd Boechout) wel één komen drinken...
Helfrich (02/27/05 om 22:42:48):
sixela schreef:
Je kan er in Antwerpen (of beter gezegd Boechout) wel één komen drinken...
Heel graag! Moet wel even kijken of ik daartoe een gaatje kan vinden, want ik heb momenteel wat projecten lopen die ook in de weekeinden aandacht en tijd vergen.
radioflux (03/03/05 om 21:34:06):
De hele familie:
(Inclusief tijdens vervoer beschadigd etiket en waszegel.)
En een nieuw plakkertje op de achterkant:
Van 't weekend gaat i open ;D
wilbert_v (03/06/05 om 11:45:36):
en? en? hoe is ie?
radioflux (03/06/05 om 21:47:29):
Hoe makkelijk en voor de hand liggend om te zeggen dat van de drie Jades de Edouard nu al mijn favoriet is. Maar daar lijkt het op dit moment op. Vraag het me over een half jaar en wie weet hoe het antwoord dan luidt?
In het glas is de Edouard een vol groen. Een onthutsend groen, zelfs. De lichte troebeling die in de fles voor een duidelijke vlokkigheid zorgt, te her-suspenderen door voor gebruik te schudden, geeft hem in het glas een ietwat mistige aanblik, maar dat drukt de voorpret geenszins. Wat me opviel na eerste opening van de fles was dat de geur veel beschaafder opkwam dan bij de Nouvelle-Orleans. Ik moest mijn neus boven de opening houden om het subtiele parfum op te kunnen snuiven, terwijl de NO en de Verte Suisse de kamer in veel kortere tijd met hun aanwezigheid gevuld hadden.
De louche is, zoals bij de andere Jades, een genot om te aanschouwen: de wervelingen in het groen zodra de eerste druppels vallen; het langzaam verdichten van de bodemlaag; de duidelijke grens tussen de toplaag en de middenlaag (absint is een klassensysteem in een bokaal). De uiteindelijke kleur van het volle glas is een fraai, mistig frisgroen, nog steeds zeer uitgesproken, maar neigend naar citroengeel.
Dit is de eerste Pontarlier die ik proef (als dit een Pontarlier mag heten), dus veel vergelijkingsmateriaal heb ik niet. Maar wat me het meest opvalt is de subtiliteit van de smaak. Er is anijs, natuurlijk, maar ook veel meer dan dat. Helaas ben ik nog niet eens zover dat ik het onderscheid tussen bijvoorbeeld steranijs en groene anijs duidelijk heb, dus ook daar kan ik weinig over zeggen. Venkel en zouthout proef ik volgens mij ook wel, en natuurlijk het bittere fundament van alsem, maar ik kom daarnaast in de verleiding om aanduidingen als 'vanille' en 'karamel' te gebruiken: smaken die ik eerder associeer met single-malt whisky dan met absint. Dit om maar aan te geven hoe complex de Edouard zich in de neus en op de tong manifesteert. Duidelijker omschrijvingen laat ik graag aan ervarener absinteurs.
Vooralsnog heb ik het idee dat deze Jade dichter tegen de VS dan tegen de NO aanligt - maar daarover heb ik andere meningen gehoord, en bovendien heb ik al in geen maanden een NO gedronken. De NO vond ik beter te pruimen naarmate hij ouder werd, terwijl ik het laatste restje VS nu laat staan... omdat ik de Edouard heb. Ik ben benieuwd hoe deze absint zich ontwikkelt, en hoe hij bijvoorbeeld over een paar maanden smaakt.
sixela (03/07/05 om 03:19:18):
Dit is de eerste Pontarlier die ik proef (als dit een Pontarlier mag heten), dus veel vergelijkingsmateriaal heb ik niet.
Het is een typische Suisse de Pontarlier. Daarom wist ik ook bijna op voorhand dat die me beter ging bevallen dan de meer mannelijke Verte de Suisse...het recept ligt me gewoon.
Helaas ben ik nog niet eens zover dat ik het onderscheid tussen bijvoorbeeld steranijs en groene anijs duidelijk heb,
Steranijs: pikant op de tong, wat gepeperd, wat vlakke smaak van dropsnoepjes.
Groene anijs is veel complexer. Als die jong is ruikt die erg lekker, en dan heeftdie ook een uitgesproken nasmaak van zoethout. Maar dat moet je al in de Verte de Suisse geproefd hebben...
dus ook daar kan ik weinig over zeggen. Venkel en zouthout proef ik volgens mij ook wel,Dat "zoethout" is typisch voor jonge groene anijs. Dat zal er een beetje uit gaan als die ouder wordt, trouwens.
Het verrassende is dat de anijs heel jong is en toch niet aggressief is (zoals die in de VdS distiller's proof was voor die met de leeftijd wat verzachtte).
maar ik kom daarnaast in de verleiding om aanduidingen als 'vanille' en 'karamel' te gebruiken:
Dat is waarschijnlijk hyssopus (een beetje vanille-achtig, maar wat meer naar parfum en baby-poeder neigend) en de bijsmaken van Florentijnse venkel (die een "geconfijt fruit"-kantje heeft).